ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ

Τις τελευταίες εβδομάδες σαρωτικές ανακατατάξεις συμβαίνουν σε όλα τα σημεία του κόσμου. Από την μακρινή Χιλή και τις συγκρούσεις των φοιτητών επί τρεις μήνες, μέχρι τους συγκλονιστικούς αγώνες των Άγγλων φοιτητών για τη δημόσια κα δωρεάν εκπαίδευση, μία ολόκληρη γενιά αγωνίζεται για το μέλλον της. Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι και πολύ διαφορετικά. Ταυτόχρονα με όλα τα χτυπήματα στον εργασιακό τομέα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εδώ και ένα χρόνο προσπαθεί να διαλύσει και το τελευταίο δημόσιο και δωρεάν αγαθό που έμεινε όρθιο λόγω των αναχωμάτων που βάζει το φοιτητικό κίνημα: την εκπαίδευση. Ωστόσο η ξεκάθαρη διαφωνία όλης της ακαδημαϊκής κοινότητας και οι οξυμένες αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος τον προηγούμενο χρόνο ανάγκασαν Υπουργείο και Κυβέρνηση να ψηφίσει το νομοσχέδιο τέλη Αυγούστου όπου οι σχολές ήταν κλειστές και το φοιτητικό κίνημα απονεκρωμένοι. Η κίνηση αυτή κάθε άλλο παρά τυχαία είναι καθώς το φοιτητικό κίνημα έχει δείξει πως όταν παλεύει μπορεί να νικά, και να ξεσηκώνει και ευρύτερα κομμάτια του λαϊκού κινήματος πράγμα το οποίο η κυβέρνηση φοβάται. Όταν αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς θα μας βρίσκουν μπροστά τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ειδικά η ανατροπή αυτού του νόμου για την εκπαίδευση είναι ο μόνος δρόμος. Πρόκειται για ένα νόμο ο οποίος:

•Τσακίζει τα πτυχία και διαλύει την εργασιακή προοπτική.

Το ν/σ διασπά επί της ουσίας την ενιαίοτητα των τίτλων σπουδών με την εισαγωγή τριών διαφορετικών κύκλων φοίτησης (bachelor, master, διδακτορικό). Εισάγει των φοιτητή σε μια πλήρως εξατομικευμένη διαδικασία σπουδών καθώς καταργεί τον ενιαίο τίτλο σπουδών, το πτυχίο, και εισάγει το σύστημα απόδοσης πιστωτικών μονάδων και του ατομικού φακέλου προσόντων, έτσι πλέον ο απόφοιτος θα βρίσκεται σε μια συνεχή διαδικασία ανταγωνισμού ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή συλλογικής κατοχύρωσης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ρύθμιση αυτή εισάγεται την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και καταρτίζει το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης.

•Εντατικοποιεί τους ρυθμούς σπουδών και πειθαρχεί τη νεολαία.

Επιπλέον, οι διαγραφές στα ν+2 χρόνια, οι αλυσίδες μαθημάτων, οι απουσίες και τα προαπαιτούμενα πρόκειται να δημιουργήσουν μια ασφυκτική φοιτητική καθημερινότητα. Επιχειρείται η πλήρης εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών και η πειθάρχηση της νεολαίας, η οποία θα αποτελεί και το μελλοντικό εργαζόμενο που θα ανταποκρίνεται στα πλαίσια της κρίσης. Έναν εργαζόμενο ευέλικτο, πειθήνιο, αναλώσιμο και φθηνό.

•Διαλύει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης- Εντείνει την επιχειρηματική και ανταποδοτική λειτουργίας

Διευρύνεται με το νέο νομοσχέδιο η λογική των αγοραίων κριτηρίων εντός των πανεπιστημίων και ενισχύεται η ιδιωτική πρωτοβουλία στο εσωτερικό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μειώνεται ριζικά το ποσοστό της απευθείας κρατικής χρηματοδότησης, κλείνουν και συγχωνεύονται δεκάδες σχολές και το υπόλοιπο συνδέεται με τη διαδικασία της αξιολόγησης. Στα μέτρα περιλαμβάνεται η ριζική περικοπή των συγγραμμάτων, το κλείσιμο των εστιών και η εισαγωγή της έννοιας των φοιτητικών δανείων.

•Καταργεί κάθε δημοκρατική κατάκτησης εντός των πανεπιστημίων

Οριστική κατάργηση του Ασύλου. Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια χτυπήματος κάθε φωνής αμφισβήτησης που γεννιέται εντός των πανεπιστημίων, αλλά και συνολικά της κοινωνίας. Η κατάργηση του ασύλου, επί της ουσίας αποτελεί ευθεία κατάργηση των αγώνων της μεταπολίτευση, των πιο χρυσών σελίδων της σύγχρονης ιστορίας της ελληνικής κοινωνίας, και μια συνέχεια της έντασης της καταστολής απέναντι στον εσωτερικό εχθρό, που δεν είναι άλλος από τους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Προβλέπεται επίσης η κατάργηση της συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης. Αναιρείται έτσι η δυνατότητα του πιο μαζικού κομματιού εντός του πανεπιστημίου, των φοιτητών, να έχει λόγο για το πώς σπουδάζει και πως ζει μέσα σε αυτό.

Το δίλημμα πλέον είναι πιο ξεκάθαρο απο ποτέ : ή θα βιώσουμε την εφαρμογή ενός νομοσχεδίου που θα υποθηκεύσει το παρόν και το μέλλον ολόκληρων γενιών φοιτητών και αυριανών εργαζομένων ή θα ακολουθήσουμε το δρόμο του αγώνα! Ενός αγώνα που περνάει μέσα απο συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις για την ανατροπή του νόμου

Το φοιτητικό κίνημα θα δώσει μέχρι τέλους τον αγώνα για την ανατροπή του νόμου και σε σύμπλευση με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας θα δώσει τον αγώνα για την ανατροπή της σημερινής πολιτικής που εκφράζεται από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, κάτω από τις επιταγές της ΕΕ και ΔΝΤ.

Είναι σαφές ότι μόνο με καταλήψεις σε όλες τις σχολές θα καταφέρει το φοιτητικό κίνημα να ανατρέψει το νόμο. Εδώ υπάρχει η εμπειρία των αγώνων που έδωσαν οι φοιτητές, κάθε φορά που κάποιος φιλόδοξος Υπουργός αποφάσιζε να διαλύσει το παρόν τους και να υποθήκευσει το μέλλον τους. Υπάρχει η γνώση ότι με τις καταλήψεις διαρκείας των φοιτητών σε όλη την Ελλάδα αναγκάστηκε ο Καραμανλής να πάρει πίσω τον ψηφισμένο νόμο 815 το 1979, ότι ο Τρίτσης το 1987 δεν προχώρησε στη ψήφιση του νομοσχεδίου που είχε εξαγγείλει όταν ο φοιτητές προχώρησαν σε καταλήψεις, ότι ο Κοντογιαννόπουλος δεν κατάφερε να υλοποιήσει τα φιλόδοξα σχέδια του το 1990-’91, όσες φορές και εάν άλλαξε το νομοσχέδιο, για τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, μπας και χρυσώσει το χάπι. Ότι και ο σημερινός πρωθυπουργός, Γιωργάκης, ως Υπουργός Παιδείας το ’95, πήρε πίσω άρον- άρον μπροστά στις φοιτητικές καταλήψεις τα σχέδια του για την «βιβλιοκάρτα» και την περικοπή συγγραμμάτων, ότι για 3 χρόνια η Ελλάδα φλεγόταν από τις καταλήψεις φοιτητών και μαθητών, κόντρα στον νόμο Αρσένη, το ’97-‘99 που ακόμα και αν υλοποιήθηκε το κομμάτι του για τις Πανελλήνιες, το σχέδιο για διάσπαση των πτυχίων έμεινε στα χαρτιά μπροστά στις φοιτητικές καταλήψεις. Και σίγουρα βασίζεται στην πρόσφατη συλλογική μνήμη των 2 χρόνων φοιτητικών καταλήψεων το 2006-‘07, με τους χιλιάδες φοιτητές στο δρόμο να συγκρούονται με τους πραίτορες του Πολύδωρα, τις 400 σχολές κατειλημμένες σε όλη την Ελλάδα και το φοιτητικό κίνημα να εμποδίζει την αναθεώρηση του άρθρου 16 και το Νόμο Πλαίσιο της Γιαννάκου να ψηφίζεται μεν, αλλά να μην εφαρμόζεται σχεδόν στο σύνολο του. Έτσι λοιπόν και τώρα για εμάς ο μόνος δρόμος περνάει μέσα απο συνελεύσεις, καταλήψεις διαρκείας και διαδηλώσεις καθώς αναγνωρίζουμε ότι η κατάληψη είναι το μόνο μέσο πίεσης ώστε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να πάρει πίσω το νόμο Πλαίσιο.

Στα σχέδια που κάνουν για εμάς χωρίς εμάς εμέις θα απαντήσουμε με τους ανυποχώρητους συλλογικούς μας αγώνες...

ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ